Russell Thomas

De concertante uitvoering van Der fliegende Holländer zoals die afgelopen mei bij het KCO ging onder leiding van Andris Nelsons viel onder meer op door de vertolking van der Steuermann door Russell Thomas. Helaas heb ik door tijdgebrek geen aandacht kunnen besteden aan die middag. Thomas is een echte tenor met een gezond stemgeluid en de potentie om door te groeien tot een lirico-spinto van formaat. Hij is momenteel te horen in Simon Boccanegra in London waar hij met veel succes debuteert als Gabriele Adorno. Hier is hij te horen in de aria uit Macbeth en hier is hij te horen in een uitgebreid interview over zijn vertolking van Hoffmann. Een tenor om goed in de gaten te houden! (JB)

Enrico Pace speelt Listz

Soms pik je toevallig een CD op die een voltreffer blijkt te zijn. Tijdens de pauze van het recital van Alexander Gavrylyuk in de serie Meesterpianisten stuitte ik op de CD van Enrico Pace met de eerste twee delen uit Années de pèlerinage van Liszt. Het recital dat Pace in 2011 gaf in het Concertgebouw met hetzelfde programma kreeg de hoogste lof en moet een legendarische avond zijn geweest. De CD laat een registratie uit 2011 horen uit augustus 2011 uit Pesaro. De CD heeft mijn speler de afgelopen weken sporadisch verlaten. Zeer aanbevolen, woorden doen het spel van Enrico Pace tekort. Tevens erg fraai opgenomen. (JB)

Rolando Villazón in het concertgebouw

Rolando Villazón zijn debuut in het nu Koninklijk Concertgebouw verliep zoals gevreesd. De aankondiging van directeur Simon Reinink dat Rolando Villazón  door een verkoudheid getroffen was maar toch zou zingen deed mij terugdenken aan vele andere keren dat ik in de zaal zat bij Rolando Villazón en een soortgelijke mededeling kreeg.

Voor een vrijwel uitverkocht concertgebouw sleurde hij zich door een aangepast programma heen. Zijn charisma en vermogen tot communiceren met het publiek redde voor velen die hem voor het eerst zagen de avond. De grappen en grollen gingen er bij een groot deel van dat publiek in als zoete koek. Daarbij zal geholpen hebben dat de grote Verdi anders dan in de aria uit Macbeth niet te horen was. Voor mij is het onmogelijk de avond serieus te bespreken, daarvoor was de indispositie te erg en het niveau Concertgebouw onwaardig. Een zanger die bijna geen enkele frase door zijn indispositie zuiver kan zingen en waarvan zijn stem ontelbare keren breekt hoort niet op het podium in de grote zaal te staan. Dit ook zeker in het licht van de concerten die ik de afgelopen tijd in dezelfde zaal hoorde zoals de terugkomst van Chailly bij het KCO met Lobgesang van Mendelssohn, Andris Nelsons die Der Fliegende Holländer concertant dirigeerde en een fenomenale Dudamel die het KCO op de toppen van hun kunnen liet spelen. Te hopen is dat Rolando Villazón de weg terug vindt, dit concert had in ieder geval nooit door mogen gaan. (JB)